Bir hafta boyunca şehirdeki neredeyse bütün müzik enstrümanı satan dükkanları gezdim. Ucuz gitarlar arasından kırmızı Cort G110'u beğendim. Gitar + amfi 400 liraydı o zamanlar. Şimdi alsan 900 lira filan tutar. Babamla birlikte gittik aldık.
İlk başta her şey çok güzeldi. Youtube'dan dersler izleyip her gün saatlerce gitarla çalışıyordum. Gitarı aldıktan iki hafta sonra basit şarkılar da çalmaya başladım. Ama nota değerleri, metronom ile çalma, akorlar, ritim gibi konuları tam olarak kavrayamadım. Biraz da dersleri savsakladım. Bu yüzden bir buçuk ay sonra gitardan soğudum.
Dananın kuyruğu ise Karabük'te koptu. Gitarı ve amfiyi Karabük'e götürdüm. O zamanlar yurtta kalıyordum. Ne zaman elime gitarı alıp çalışmaya kalksam arkadaşlarımdan biri gelip gitarı alıp oynamaya başlıyordu. Bu bir kaç hafta böyle devam etti. Ben de bu durumdan bıktığım için bir daha gitarı çıkarmamaya başladım. Bir kaç ay sonra arkadaşımın teki "O kadar para verip aldın gitarı, kendine yük edip getirdin buraya hiç çalmıyon." dedi. Ben de her elime aldığımda gitarı birinin çıkıp elimden aldığını söyledim. Alındılar.
Neyse bu sayede gitardan iyice soğudum. Arada sırada tekrar heves gelir gibi olduğu zamanlar da ben bu işi beceremem psikolojisine girdim. Bu sayede gitar çalmaya daha yeni başlamışken bırakmış oldum.
İki hafta önce tekrar gitara ilgi duymaya başladım. Derslere en başından başlayarak her gün ortalama yarım saat çalışıyorum. Bu iki hafta da ne kadar ilerledim? Neredeyse hiç. O ilk baştaki hevesi keşke daha verimli kullansaymışım diyorum şimdi.
